ﻋﺎﺩت ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ... ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺑﺤﺮﺍﻥ های ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ... ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻮﺍﯼ ﺧــﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ... ﺩﺭ شب ﻫﺎﯼ ﺑﯿﺨﻮﺍﺑﯽ ... گاهی نخی آتش میزنم ... ﺧــﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺧــﻮﺩﻡ ﻻﻻﯾﯽ ﺑﺨــﻮﺍﻧﻢ ... آهنگ گوش میدهم... ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻐﺾ ﻣﯿــﮑﻨﻢ ... ﺧﻮﺩﻡ ... ﺧــﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏــﻮﺵ ﺑﮕــﯿﺮﻡ ﻭ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺑﺪﻫــﻢ ... ﻣــﯿــﺒــﯿﻨــــــــﯽ ؟ !... ﺗــﻨﻬـﺎﯾﯽ ... ﺑﺎ ﻫـﻤــﻪ ﯼ ﺩﺭﺩﯼ ﮐـﻪ ﺩﺍﺭﺩ ... ﻣـن "زن" را " ﻣــﺮﺩ " ﺑﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ... ﺁﻧـﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤـﻪ ﯼ " ﻧﺎﻣﺮﺩﯾﻬﺎ ".. با تمام زنانگیم" ﻣـﺮﺩﺍﻧﻪ " ﺑﻪ ﺧــﻮﺩﻡ ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯿــــــﮑﻨﻢ.

نظرات شما عزیزان: